Ana Bilim Dalları

Genel Bilgiler

Ortodonti, diş hekimliği alanında, dişlerin ve çenelerin kendi içinde ve birbirlerine göre düzensizliklerinin, çene yüz bölgesindeki gelişimsel ve kazanılmış anomalilerin teşhis ve tedavisi ile ilgilenen bilim dalıdır. Ortodonti anabilim dalımızda yer alan doktora programımız ile ortodonti alanında bilgiye ulaşma, bilgi üretme ve uygulama becerisi gösteren bireyler yetiştirmeyi hedeflemekteyiz. Ayrıca, bilgiyi yorumlama ve kullanılan yöntemlerin doğruluğunu sınayabilme yetisine sahip; bilimsel çalışmaları planlama, yürütme ve yorumlama yeteneği olan bir bilim insanları yetiştirmeyi amaçlıyoruz. Programımızda, kraniyo fasiyal bölge büyüme ve gelişimi, dentofasiyal anomalilerin etiyolojisi, deformasyon ve malformasyonlara yönelik tedavi protokollerinin uygulanması, geliştirilen cihaz ve materyallerin kullanımı gibi konularda güncel bilgiler ışığında teorik ve uygulamalı olarak yer almaktadır. Bunun yanı sıra öğrencilerimiz, koruyucu ve önleyici ortodontik tedavi konularında edindikleri bilgi, beceri ve davranış doğrultusunda her hastaya etik değerlere bağlı kalarak özel tedavi planı oluşturur, geliştirir, uygular ve hastayı izler. Gerektiğinde hastayı uzmanına yönlendirir. Mesleği konusunda kendisini yaşam boyu eğitir.

Ülkemizde bu özelliklere sahip diş hekimlerine olan gereksinim bu programın açılmasının en önemli gerekçesidir. Bu programdan mezun olan öğrencilerimiz gerek akademik gerekse klinik alanlarda uygun pozisyonlarda çalışma imkânı bulacaklardır.

Tarihçemiz

Dişlerin düzensiz dizilimiyle ilgilenen ortodonti konusu 19. yüzyıl diş hekimlerince de önemsenen bir konu olmuş ve bu yüzyılın ikinci yarısı boyunca yayınlanmış olan makalelerde hekimler konuyla ilgili görüşlerini bilim dünyasıyla paylaşmışlardır. Bu makalelerden diş hekimlerinin dişlerin düzensizliğine büyük önem verdikleri ve uyguladıkları tedavilerde tam olarak mekanik bir yaklaşımı benimsedikleri görülmektedir. Bu konuda en dikkat çekici çalışmalardan birisi, 1880 yılında Dr. Norman W. Kingsley (1829-1913) tarafından yayınlanan Oral Deformities as a Branch of Mechanical Surgery adlı kitaptır. Kingsley bu konudaki katkılarından dolayı ortodontinin babası olarak kabul edilir. Ancak bu alan Edward Hartley Angle’in (1855-1930) yaptığı çalışmalar sonucunda gerçek bir diş hekimliği disiplinine dönüşmüştür. Bu çalışmaların temelini Edward Hartley Angle’in 1887’de yazmış olduğu Malocclusion of the Teeth adlı kitap oluşturmuştur. 1895’te “St. Louis University of Dentistry” adlı okulda ortodonti dersleri vermeye başlayan Angle, 1900 yılında kurmuş olduğu Ortodonti Okulunda dünyanın farklı ülkelerinden gelen öğrencilere ders vermiştir. Bu nedenle pek çok kaynak kendisinden modern ortodontinin babası diye söz etmektedir. Yapmış olduğu malokluzyon sınıflaması, 1899’da “Dental Cosmos” dergisinde yayınlanmış ve bu sınıflama günümüzde de aynen kullanılmaktadır. 20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren dişlerin büyüme yönü, gelişme durumu, kraniofasiyal anomaliler ve yüz tipinin belirlenmesi için yapılan sefalometrik analizler ortodontik uygulamalara yeni olanaklar kazandırmıştır. 1970’li yıllarda çok farklı ortodontik apareylerin kullanım alanına sokulması ortodontik tedavileri daha da geliştirmiştir. 1977’de Jack M. Magill’in (1917-2010) platin bantları dişlere yapıştırması ve daha sonra bu işlemde adeziv yapıştırıcıların kullanılması sabit ortodontik tedavi uygulamalarının yaygınlaşmasını sağlamıştır. Toplumun ortodonti konusunda bilinçlenmesi ve bu alanla ilgili tanı ve tedavi istemi ortodontik uygulamaların daha da gelişmesini sağlamıştır.

Sağlık Bilimleri Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü bünyesinde kurulan Ortodonti Anabilim Dalında 2017 yılından itibaren Doktora Eğitim Programı yürütülmektedir.